I always hear "punch me in the face" when you're speaking, but it's usually subtext

Hamish John Cox

mugolak?/włos jednorożca, 11 cali, cyprys/nie lubimy mioteł/ Pan-Nie-Ma-Mnie/ książki zamiast przyjaciół?/ kochamy konie, pegazami nie pogardzimy /zawsze wiedzieliśmy, że umiemy czarować/ Londyn, Londyn, Londyn! / śmierć śmierciożercom/ codziennie coś słodkiego/ nie lubimy swojego pierwszego imienia/ Hamish umarł, niech żyje John/ V rok / Hufflepuff/ kot imieniem Elf/ bogina nie znamy/ patronus chwilowo mgiełką - uczymy się/ Opieka nad magicznymi stworzeniami / transmutacja/ obrona przed czarną magią/ lizus/

Tego pamiętnego dnia deszcz dudnił o dach. John siedział w swoim pokoju i czytał powieść detektywistyczną. Kufer miał już spakowany, kot przeciągał się na jego łóżku, różdżka leżała tuż obok... Chłopak musiał tylko przetrwać tych kilkanaście godzin by potem ujrzeć wymarzoną szkołę. Jednak zegar się zawziął i jakby stanął w miejscu. Strony książki zdawały się nie mieć końca, a jego nogi jakby nie potrafiły przestać podrygiwać nerwowo. Do małego pokoiku weszła kobieta. Uśmiechnęła się do chłopca i pogładziła jego włosy.

- Mój mały czarodziej.

- Zawsze mówiłem, że potrafię czarować. Nawet mam czarnego kota.

- To bardziej pasuje do czarownicy. 

- Trudno.

Kobieta posłała mu jeszcze jeden uśmiech i ruszyła ku drzwiom. Zatrzymała się w progu i odwróciła do chłopca. Na jej twarzy widać było zamyślenie.

- Jadę do sklepu. Coś ci kupić Johnny? 

- Nie trzeba. 

- Kocham cię synku.

- Nie mów tak, bo pomyślę, że się ze mną żegnasz. Wtedy nie wypuszczę cię z domu, bo będę się bał, że odchodzisz na dłużej. 

- Wystarczyłoby "ja też". Ciekawej lektury czarodzieju. 

- Ja ciebie też.

Stoi przed tobą. Pokazuje ci list z dziwną pieczęcią. Pierwszy raz od śmierci twojego męża jest szczęśliwy. Lubisz nazywać go synem, ale znalazłaś go pod drzwiami. On już od dawna o tym wie, ale nie przeszkadza mu to w nazywaniu cię mamą. Zawsze powtarzał, że umie czarować, śmiałaś się. Przygarnął czarnego kota, bo mówił, że jest on kojarzony z magią, nazywałaś go czarownicą. Wtedy myślałaś, że to kolejne dziwactwo, nowa zabawa. Jednak czarowanie to co innego niż powieści kryminalne, jeździectwo i piractwo. Oczywiście tamte hobby nie poszły w zapomnienie. Uśmiechasz się. Cóż innego możesz zrobić? Jego oczy świecą się tak radośnie. Mierzwisz jego blond włosy i obiecujesz, że udacie się na te magiczne zakupy. Wiesz, że jeszcze sama w to nie wierzysz. Jakaś łza wymyka się z twojego oka. Patrzy na ciebie i nie rozumie. Cieszysz się. Tak dawno się nie cieszyłaś. On też nie. Zastanawiasz się, co powie twoja prawdziwa córka, gdy dowie się o liście Johna. Spodziewasz się ogromnych pokładów zazdrości. Mówisz jeszcze, że go kochasz i całujesz w czoło. Jest taki odważny.

Stoi przed tobą.Nie wierzysz w jego słowa. Śmiejesz się. Twój przyszywany młodszy braciszek miałby być czarodziejem? Ale nagle przypominasz sobie dziwne momenty ze swojego życia związane właśnie z nim. Wypełnia cię dziwne uczucie. O dziwo nie zazdrość. Już się nie śmiejesz, bardzo spoważniałaś. Twój młodszy braciszek, którego wbrew jego woli ciągałaś w niebezpieczne miejsca i którego zmuszałaś do łamania zasad rodziców. Widzisz jak się cieszy, o dziwo ty też się cieszysz. Posyłasz mu uśmiech i mierzwisz jego blond czuprynę. Zawsze był od ciebie niższy i to ci dawało przewagę, ale teraz on nauczy się czarować. A co jak zechce się odgryźć za wszystkie lata wykorzystywania go? Musisz wykorzystać ostatnie chwile wyższości. Używasz jego pierwszego imienia. Czerwieni się jak burak i zaczyna cię okładać pięściami. Jednak robi to tak żeby cię nie skrzywdzić. W końcu jesteś jego siostrą. W dodatku starszą.

Stoi przed tobą.Zawsze był twoim przyjacielem i oparciem. Zawsze wyciągał cię z najgorszych kłopotów. Teraz uważa, że umie czarować. Wierzysz w to od razu. Zawsze był inny. Odstawał. Nie zmieniało to jednak faktu, że potrafił poświęcić dla ciebie wszystko. Wzięłaś to za miłość. Głupia. Zniweczyłaś wiele lat wyznając mu swoje uczucie. Przestałaś z nim rozmawiać, gdy wyznał, że dla niego to tylko przyjaźń. Teraz przyszedł. Przeprosił, choć to była twoja wina i wyznał prawdę. Niby zawsze żartował, że potrafi czarować, ale teraz mówi na serio. Pokazuje ci swój list. Wierzysz i zagryzasz wargę. Masz go nie widzieć przez cały rok. Tak długo milczałaś, a teraz on ma wyjechać. Zaczynasz płakać. Nie chcesz by tak po prostu wyjechał. Rzucasz się mu na szyję i przepraszasz. Prosisz by nie zapomniał. Dajesz mu swój wisiorek. Obiecujesz dozgonną przyjaźń.

John Cox? Znam go. Jest z Hufflepuffu. To bystrzacha. Rzadko się odzywa, chyba że na lekcji. Często siedzi w bibliotece, ale z tego co wiem, to się tam nie uczy. Czyta mugolskie książki detektywistyczne. Taki psychofan Sherlocka Holmesa. W szkole już niejeden słyszał o jego "śledztwach". Pfff.... Według mnie niczego prawdziwego nie dowiódł. Mówią, że on się nie pcha do kłopotów, że to inni go wciągają w swoje zabawy. Jakby nie potrafił odmówić. Nie żeby dał się wykorzystywać. Jeśli chcesz czegoś od niego żądać, to dobrze to przemyśl. Słyszałem o kilku bijatykach z jego udziałem. Prawda, nie zdarzało się to często. Woli być "niewidzialny". Na moje to trzeba być zdrowo stukniętym, żeby unikać ludzi. Jest dziwny. Ale tak między nami, to dobry facet. Znaczy można na nim polegać. Sam mówi, że brak mu odwagi. Nie wierz mu. Byłem kiedyś w poważnych kłopotach. Nie będę o tym opowiadał. To co zrobił było niebezpieczne, ale była to jedyna szansa by mnie ratować. Wcześniej z niego kpiłem, a on uratował mi życie. Jest odważny. Bardzo. Co nie zmienia faktu, że za nim nie przepadam. Pytasz o jego status krwi? Wyznał mi kiedyś, że sam nie wie. Znaczy jest podrzutkiem. Jego mugolska rodzina znalazła go pod drzwiami. Ale i tak, gdy się go spyta, to odpowie, że jest mugolakiem. W końcu o magii dowiedział się dopiero, gdy dostał list. Wcześniej żył tylko z mugolami. Jego rodzina? Ma starszą siostrę, jeśli można tak powiedzieć. Matka jest ponoć jakimś tam mugolskim uzdrowicielem. On mówi na to "lekarz". Ojca miał. Ten się zamordował. Depresja, czy coś takiego. Co jeszcze wiem o Johnie? Lubi konie i wszystkie ich magiczne wersje. Widzi testrale, nie wiem czyjej śmierci był świadkiem. Ma czarnego kota. Jest nieśmiały, choć ma ciekawą osobowość. Niski blondyn o niebieskich oczach, taki typowy. Inteligentny, odważny, pomysłowy, bystry i po prostu mądry. To uciążliwe jeśli sie z nim dłużej przebywa. Kiedyś miał bzika na punkcie piratów. Nie lubi latać na miotle. Dziwak, nieprawdaż? Mówił mi kiedyś, że zamierza się podjąć jakiegoś mugolskiego zawodu. Pisarstwa albo aktorstwa. Aż mnie ciarki z obrzydzenia przechodzą. No, stwierdził że ewentualnie zostanie dziennikarzem jakiejś magicznej gazety. Taaa..... Może wysłać go tak do redakcji "Czarownicy"? Byłaby jazda, zwłaszcza że on wolałby pisać o przestępstwach i tym podobnych. Trzeba na niego uważać. Jeszcze chłopaczyna zostanie detektywem. Szczerze mu to odradzam.

HISTORIA

KOLIGACJE

________________________________________________________

Hej! To znowu ja! Jeśli ktoś nie kojarzy, to prowadzę jeszcze pozytywniejszego pana -> Jack Bizarre

Tym razem postać bardziej podobna z charakteru do tej, co siedzi przed monitorem ;)

Chętna na wszelkie wątki. Szukam dla Johnny'ego najlepszego przyjaciela.

Wizerunek - William Moseley 

Cytat w tytule z serialu "Sherlock"

Mistrzu Gry witamy!