Lubisz mnie, bo jestem łajdakiem, a w twoim życiu było ich niewielu.

Bastek

The lights go out and I can't be saved
Tides that I tried to swim against

Have brought me down upon my knees

Oh I beg, I beg and plead

Młody White pojawił się na tym świecie w akompaniamencie donośnego wycia trzydziestego kwietnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku w pod-londyńskiej posiadłości jako owoc związku czarodziei czystej krwi w rodzinie o bogatym rodowodzie. Sam Bastek był dzieckiem nadzwyczaj uroczym, ale pod tą grzeczną skorupką, krył się prawdziwy diabełek, co nasiliło się wraz z odkryciem magicznych zdolności. Rodzice usiłowali zapanować nad jego buńczuczną naturą, chcąc zrobić z niego panicza. Nie udało się, chociaż Bastek nie chce im tego powiedzieć, odgrywając w domu narzuconą rolę. Jaki jednak jest White, kiedy wychodzi poza horyzont spojrzenia swoich rodzicieli?

Rozdział pierwszy

Bastian to osoba, która jest wszędzie i nigdzie zarazem. W jednej chwili się pojawia, w drugiej znika i pojawia gdzie indziej. Co złego, to nie on. Nie oskarżaj go o nic, ani nie podejrzewaj, nie próbuj zwalać winy, bo wymiga od wszystkiego. Od szlabanu, kary, układania książek w bibliotece i czyszczenia pucharów w Izbie Pamięci. Do niczego go nie zmusisz, możesz mu tylko coś zaproponować, a on albo wspaniałomyślnie na to przystanie, albo Cię pogoni, najpewniej widłami oraz pochodnią. Zazwyczaj nie ma go tam, gdzie jest potrzebny, więc jeśli masz do niego interes, musisz poczekać cierpliwie na łut szczęścia. Chyba, że jesteś osobą, do której się przyczepił, w takim razie uciekaj gdzie pieprz rośnie, bo jak Bastek się przyczepi, to odczepić mu się nie będzie łatwo. Odwrotu nie będzie, więc zmykaj. To osoba obdarzona wielkim urokiem osobistym, naturą figlarza, która zawsze o swoje pragnienia walczy do grobowej deski. Uparciuch z niego niesamowity, ale najpierw musi zacząć mu zależeć, a to inna sprawa. Ceni sobie niezależność i chce być panem swojego życia, dlatego nienawidzi, kiedy mu się coś narzuca, zawsze chce mieć ostatnie słowo, nawet, jeśli tym słowem miałoby być cześć. Bastian nienawidzi zaciągać długów. Bynajmniej nie chodzi tutaj o pieniądze. Chodzi o długi wdzięczności. Jeśli jakiś ma, robi wszystko, aby jak najszybciej go spłacić. Wiąże się to z jego dumą, bo lepiej nie wchodzić mu w drogę, jeśli zostanie urażona. Popędliwy w słowach. Najpierw mówi, potem myśli, chociaż to drugie nie zawsze. Jest bardzo spontaniczny i zazwyczaj idzie na żywioł. Siła perswazji to jego drugie imię, a charyzma to trzecie i chyba tylko w ten sposób daje sobie radę. To kompletny hipochondryk – zwykłe przeziębienie wyolbrzymi, odpowiednio wybarwi i będzie miał historię o nieuleczalnej chorobie, łamiącej serca najtwardszym z dam. Jest jaki jest i się raczej nie zmieni, a na pewno nie pod wpływem byle kogo.

Rozdział drugi

Jaki jest Bastian – każdy widzi. Wszak nie da się go pomylić z nikim innym. Blond włosy, których ścinanie ostatnio zaniedbał, nie tylko się trochę kręcą, ale diabelnie kręcą też dziewczyny. Brązowe oczy, przypominające czasem karmel, a czasem płynną czekoladę nigdy nie kłamią, a uśmiech i powstające przy tym niewinne dołeczki w policzkach kruszą mury wokół niewieścich serc. Tak, Bastian jest cholernie przystojnym młodym mężczyzną i nie waha się to wykorzystywać. Również w starciach z Madame Pince, która chyba jako jedyna mimo wszystko pozostawała nieubłagana wobec jego wdzięków i komplementów, kiedy oddawał jej poplamioną książkę. Nie jest zdecydowanie potężnej budowy, ma metr osiemdziesiąt pięć. Jego sylwetka nie jest ani przesadnie chuda, ani gruba, tylko szczupła, o długich nogach i smukłych palcach u dłoni. Był wielkim chucherkiem przez większość życia, dlatego w wakacje z piątej na szóstą klasę poważnie się za siebie wziął, przybrał trochę ciałka i przekuł go w mięśnie, delikatnie zarysowane pod materiałami koszulek.

Rozdział trzeci

White jest osobą, która szybko się nudzi i zostaje tylko przy tych zajęciach, które dostarczają mu odpowiednich emocji. Między innymi przy Quidditch’u. Zainteresowanie tym sportem wykazywał już we wczesnym dzieciństwie, więc pisane mu było wylądować w drużynie Ravenclaw’u. Bastian uwielbia zwierzęta, do Hogwartu przybył z puchaczem – Ginger, ale panicznie boi się owadów, a konkretnie os – jest uczulony na ich jad i zaliczył w dzieciństwie kilka poważnych reakcji alergicznych, dlatego wystrzega się ich jak ognia. Jako osoba tak podatna na tę toksynę, po kilku ukąszeniach w nieodpowiednich miejscach może umrzeć. Dlatego też Bogin przyjmuje postać małej, brzęczącej osy. Bastuś w piątej klasie został prefektem swojego domu i był chyba jedyną osobą w historii szkoły, która po dwóch tygodniach z hukiem straciła tę posadę. Matka Bastiana od dziecka przywiązywała uwagę do jego edukacji muzycznej, przez co zaowocowało to jego płynną grą na fortepianie oraz gitarze. Jeśli chodzi o jego uczniowską karierę, to nie ma się czym zbytnio chwalić. Bastian naprawdę ciężko pracuje, ale… tylko nad stwarzaniem pozorów. Między innymi dlatego dorobił się tej dwutygodniowej prefektury. Po SUM-ach, z których część (między innymi historię magii i wróżbiarstwo) zdał tylko dzięki pomocy uprzejmych koleżanek z domu, wybrał kontynuowanie transmutacji, obrony przed czarną magią, zielarstwa, eliksirów, opieki nad magicznymi zwierzętami, zaklęć oraz astronomii. Jak to mówią: zdolny, ale leniwy Bastek na każdą wzmiankę o swoim domu parska śmiechem. On naprawdę nie ma pojęcia, jak trafił do Ravenclawu. Nie jest ani obowiązkowy, ani sumienny, rajcują go tylko zajęcia praktyczne, bo na lekcjach teoretycznych walczy z zamykającymi się powiekami (okrutny z niego śpioch). Gdyby nie jego stała towarzyszka o imieniu Cholerne Szczęście, przez większość życia sterczał by pod kołatką prowadzącą do Pokoju Wspólnego Krukonów, bo tak, to zawsze się trafi ktoś, z kim przemknie do wieży swojego „domu”. Jednak tiara zdecydowała, a Bastek – trochę kombinując, trochę improwizując odnajduje się w kruczym świecie. Mało kto o tym wie, ale Bastian, będąc członkiem rodu o bogatej tradycji, posiada drugie imię, jednak przez całe swoje życie nie zdradził go nikomu i jest to jego najpilniej strzeżona tajemnica.

Bastian White
30 kwiecień 1960, Northwood, Anglia

Rok VI | Ravenclaw
Orzeł Bielik | Osa
Ścigający | Kapitan drużyny Quidditcha
członek klubu pojedynków i eliksirów
dąb, 11 cali, pióro Gryfa, średnio giętka

Harem Bastiana

Od autorki

Cytat: Coldplay - Clocks
Gif: Alex Watson

Moje gadu gadu w celu ustalenia wszystkiego co tam chcecie: 8806340