If I'm different from the rest, do I have to run and hide?

„Kto wie teraz jak długo
byłem przebudzony?
Cienie na mojej ścianie nie śpią
One ciągle mnie nawołują, przyzywają

Kto wie co jest dobre?
Wiersze są coraz cieńsze
Mój wiek nigdy nie uczynił mnie mądrym
Ale trzeba iść dalej i dalej i dalej i dalej”

Kartoteka Ucznia Numer 00674

Nazwisko: Willis

Imiona: Alexander Harvey

Data urodzenia: 24 kwietnia 1959

Dom: Hufflepuff

Status krwi: Półkrwi

Różdżka: Sekwoja, 10 i ¾ cala, włos z głowy wili, giętka

Bogin: Strzelec, łucznik.

Patronus: Wiewiórka

Spisany za: Niesamowite solowe występy w szkolnym chórze, nieudolne, hańbiące próby dostania się do drużyny Quidditcha, konszachty z duchami, nienaturalnie kręcone włosy, kradzież urody Robertowi Sheehanowi, przywłaszczenie wartościowych cytatów zespołu Imagine Dragons.

Tytuł: Młodociany Recydywista Hogwartu.

Alex był zawsze dokładnie taki sam jak wszystkie inne dzieciaki.

Nigdy nie wyróżniało go nic szczególnego. Promienny uśmiech, urocze dołeczki, burza gęstych, ciemnych włosów na głowie i błyszczące czekoladowe oczy. Dość ciemnawa karnacja, odznaczająca się na tle piaskownicy i latające wokół niego przedmioty. To było absolutnie normalne.

Mieszkał i wychowywał się w cukierkowym, różowym domku na ulicy Pokątnej. Jego ojciec był mugolem, co chyba jako jedyne rzucało się tam w oczy. Alexander całe dzieciństwo spędził na zaglądaniu do witryn sklepowych z najnowszymi modelami mioteł, wyobrażając sobie jak to mknie przez boisko na pozycji ścigającego i zdobywa punkty. Niestety w tym przypadku rzeczywistość okazała się nieco smutniejsza.

Chłopak jak był tak pozostał dzieckiem aż po nastoletnie czasy. Kiedy tiara przydzieliła go do Hufflepuffu nie był zbytnio zadowolony, ale w końcu zaakceptował narzucony mu los z uśmiechem przyklejonym do twarzy.

„Mogłem być kimś wielkim, ale postanowiłem choć raz ustąpić miejsca komuś słabszemu, by nie czuł się zbytnio pokrzywdzony moją niesamowitością” – zwykł mawiać żartobliwie.

Na drugim roku spróbował swoich sił w Quidditchu, co skończyło się dwoma wybitymi palcami i skręconą kostką. Nie poddał się jednak i w trzeciej klasie zdecydował się wykazać. Naturalnie pobił swój rekord. Skrzydło szpitalne użyczyło mu swojej gościnności aż na 3 miesiące. Zdeterminowany ponawiał swoje próby co rok z tym samym – lub gorszym – skutkiem. W szóstej klasie  otrzymał od skrzatów, które tam pomagały, kartę stałego klienta.

Kiedy był na piątym roku miał nieco nieprzyjemny i dotkliwy kontakt z prowadzącym chór profesorem. Kłótnia wywołana połamanymi instrumentami zmusiła go w końcu do solowego występu w Bożonarodzeniowym przedstawieniu. Jak wszedł na scenę – tak też na niej pozostał… Aż do ostatniej klasy.

Siedemnastolatek od samego początku miał idealne kontakty z duchami. Niekiedy lepsze jak z rówieśnikami. Wszyscy włącznie z nim dziwili się takowym obrotem sprawy, ale nie zamierzali tego komentować. Zapraszany na potajemne spotkania herbaciane u Szarej Damy i partie pokera z Grubym Mnichem nauczył się, że pewnych rzeczy nie należy mówić na forum szkoły, gdyż można zostać obśmianym na wszystkie 86 sposobów. (Sprawdzone).

W swojej karierze w Hogwarcie Alex miał 5 kotów, 4 ropuchy, jednego szczura i 6 potajemnie przemyconych szczeniaków. Wszystkie zwierzęta magicznym sposobem zostawały zwykle zmienione w pucharki z wodą. Nie bez przyczyny zarzuty zwykle spadały na jego współlokatorów.

Uczy się nieźle. Kocha lekcje, w szczególności, kiedy ma możliwość opuszczenia jednej z nich. Najlepiej idzie mu z zielarstwa, astronomii i wróżbiarstwa. Nigdy nie marzył o funkcji prefekta i nigdy takowej nie zgarnął.

Grono jego przyjaciół jest niewielkie, nie jest aż tak bardzo popularny, więc ci, co go poznają są zwykle bardzo zaskoczeni tym, że nie wybił się jeszcze dzięki swojemu charakterowi. Mimo wszystko Alex bywa nieśmiały i wrażliwy, zamknięty w sobie. Wtedy jedynym lekarstwem, które może mu pomóc jest koc, herbata i ktoś do przytulenia.

Chłopak bywa tajemniczy. Potrafi łączyć w sobie cechy wszystkich domów, przez co niekiedy popada w tarapaty. Pomysłowość Krukona, szczerość  i urok Puchona, przebiegłość Ślizgona i odwaga Gryfona bardzo często kopały i ratowały mu tyłek. Dopiero po kilku latach spędzonych w szkole odkrył, że tiara nie myliła się w kwestii przydzielenia go do domu Helgi Hufflepuff.

Zwykle jest bardzo pomocny i życzliwy, ale ma neutralny stosunek do osób gardzących „brudnokrwistymi”. Zawsze intrygowało go, co jest takiego w tych ludziach, dlaczego są tacy mrukliwi, czemu szydzą z innych otwarcie, bądź czają się na korytarzach jak pantera gotowa do skoku… Ale mimo wszystko nie otrzymał odpowiedzi.

Dziewczyny.

Temat, po którym większość chłopców mogłaby płynąć jak po rzece bywa dla niego dość krępujący. W tej kwestii stanowi doskonałe odzwierciedlenie Yin Yang. Jest inny niż wszyscy, co sprawia, że jego drapieżne cechy łatwo się ujawniają, ale w jednym momencie mogą przerodzić się w rumieńce na policzkach i zaniknąć wraz ze skromnym, rozkosznym uśmiechem. Bawi go zaciekłość niektórych nastolatków i powaga z jaką przyjmują na siebie obowiązek i tytuł „kobieciarza”. Sam bardziej wpasowuje się w grono osób rozgarniętych, jednak umie pokazać pazurki.

“Can I clear my conscience,
If I'm different from the rest,

Do I have to run and hide?”

Wzrost: 187 cm

Rozmiar buta: 43

Wygląd ogólny: Smukły, lekko umięśniony. Kocha eleganckie ciuchy i nigdy nie rozstaje się z krawatami. Luźny, nowoczesny styl do niego nie przemawia, chociaż zdarzy mu się naciągnąć na głowę bluzę.

Znaki szczególne: Znamię na prawym żebrze w kształcie kolibra.

Gdzie go znaleźć, gdy nie można go znaleźć: Lochy. Jego ciekawość sama go tam prowadzi.

UWAGI:

- Człowiek, który do perfekcji opanował sztukę kamuflażu.

Podpisano:

Argus Filch

* * *

Witajcie :3

Mam nadzieję, że moja postać przypadła wam do gustu. Osobiście chciałam stworzyć coś bardziej oryginalnego, ale w końcu postawiłam na Alexa :D Bardzo cieszyłabym się, gdyby pojawiły się jakieś wątki :) 

No... To by było na tyle ;*