Amortencja

„ (...) Nie mam pojęcia, co się ze mną dzieje. Jest mi zimno, gorąco, pocą mi się ręce, boli mnie brzuch, mam sucho w ustach”

~Marc Levy

[klik]

I can feel you breathing
With your hair on my skin
As we lie here within
The night

Gdy myśli o Willu, Mary czuje w ustach smak wody z hogwartckiego jeziora, a pod powiekami rozlewa jej się popołudniowe słońce. Gdy myśli o Willu, pod opuszkami palców czuje delikatny materiał czarnego kapelusza, a wokół nadgarstków owijają jej się języki ognia. Gdy myśli o Willu, jest ubrana w długą wieczorową suknię, a na jej twarzy, ukrywając nos i zaróżowione policzki, widać piękną, ręcznie zdobioną maskę. Gdy myśli o Willu, w nozdrzach czuje zapach czosnku i świeżych, zielonych liści, a jej serce wykonuje obrót o sto osiemdziesiąt stopni. Gdy myśli o Willu, wokół niej rozlega się piękna, delikatna muzyka, a kolana zmieniają się w watę. Gdy myśli o Willu, Mary MacDonald jest… szczęśliwa.

You'll be the one
Make me hurt, make me come
Make me feel like I'm real
And alive

- Właściwie nie znam go dobrze, ale uważam, że wbrew pozorom jest niezwykle miły. No, może nie taki miły jak profesor McGonnagal, ale niewiele mu brakuje. Kilka razy nawet uratował mi życie! – dorzuciła, robiąc przy tym wielkie oczy. Modliła się w duchu, żeby się uśmiechnął, choć odrobinę.
- Właściwie to ostatnio robiliśmy razem dużo rzeczy. Nurkowaliśmy i w ogóle! Świetny z niego pływak. Znów krótkie spojrzenie w książkę. Merlinie, w co ona się bawi?
- I… lubię go – powiedziała, a raczej wyszeptała, autentycznie się rumieniąc. – Nawet bardzo.

„Dopiero późną nocą, przy szczelnie zamkniętych gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości”

~ Małgorzata Hillar