Zawsze było za dużo słów

to proste rób co ci każę nikt nie będzie płakał

Ma dosyć. Mocniej przyciska dłonie do uszu, ale słowa dalej nie dają jej spokoju, niecierpliwie odbijając się od ścianek jej czaszki. Stara się skupić na tym co mówi nauczyciel, ale jedyną rzeczą jaka do niej dociera są słowa.

powiedziałem, rób co Ci każę to proste jedno słowo i już crucio patrz jak się męczy a potem zabij

Nie przejmuje się zdziwionymi spojrzeniami innych, kiedy krzyczy próbując je zagłuszyć. Nie przejmuje się zdumionymi, a później przerażonymi, okrzykami nauczyciela. Nie przejmuje się już niczym. Liczą się tylko słowa i to, że nie może się od nich uwolnić.

zabij to proste różdżkę masz w kieszeni sięgnij po nią no już to tylko dwa słowa zabij avada kedavra

Wybiega z klasy i pędzi w kierunku najbliższych schodów. W biegu pokonuje kilka kondygnacji, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Ma nadzieję, że uda jej się od nich uwolnić.

idiotka i tak mi się nie oprzesz nie ociągaj się po prostu to zrób zabij zabij zabij

To wszystko na nic. Nie chcą dać jej spokoju. Ucieczka na nic się nie zda.

zabij czy na to też jesteś za głupia

Nawet nie wie kiedy staje na szczycie Wieży Astronomicznej.  Wie tylko, że one nie chcą umilknąć.

po prostu to zrób to proste oni tego chcą proszą Cię o to nie słyszałaś zabij

Nie kontrolując już swojego ciała podchodzi do krawędzi.

to tylko skok czego się boisz mała dziwko skacz mają cię dosyć ucieszą się

Spogląda w dół.

skacz będzie boleć ale zasłużyłaś na to nikt nie będzie płakał

Przełyka ślinę.

nikt cię tu nie chce

Robi krok do przodu.

zabij

Spada.

pierwszy raz zrobiłaś coś dobrze

Wolna.

nareszcie

Jak szmaciana lalka upada na ziemię.

należało ci się

Dalej je słyszy.

                                     - Dlaczego to zrobiłaś?
                                     - ...
                                     - Ivonne, dlaczego?
                                     - Bo one mi kazały.
                                     - One?
                                     Kiwa potwierdzająco głową.
                                     - Jakie one?
                                     - ....
                                     Wzdycha, kręcąc głową. Dzisiaj już niczego się nie
                                     dowie.


                                     - Ivonne?
                                     - ....
                                     - Ivonne, jesteś tam?
                                     - ....


                                     - Jak się czujesz?
                                     - Dobrze.
                                     - Powiedz prawdę.
                                     - One mi nie pozwalają.
                                     - One?
                                     - ...
                                     Znów to samo.


                                     - Powiesz coś?
                                     - Zabij.
                                     - Ivonne, wszystko w porządku?
                                     - Zabij.
                                     - Kogo?
                                     - Zabij.
                                     - Ivonne!
                                     - ZABIJ!


                                     - Cicho... proszę... na chwilę... zostawcie mnie... proszę...
                                     - Ivonne, o czym ty mówisz? Przecież nic nie robię.
                                     - ZOSTAWCIE MNIE!
                                     - Ivonne, spokojnie. Nic Ci nie grozi.
                                     - ZABIJ!

                                     - Ty mała idiotko. Jak śmiałaś?
                                     Plask. Wymierzony policzek strasznie piecze.
                                     - Przyniosłaś nam wstyd.
                                     Plask. Kolejny. Boli.
                                     - Zawiodłaś nas.
                                     Plask.
                                     - Myślę, że już czas.
                                     Mimo że ojciec nawet jej nie dotyka czuje się
                                     jeszcze gorzej niż po zwykłym uderzeniu.
                                     Boi się.

[ Do bani. Jak zawsze. Nic nowego.

Mam nadzieję, że tym którzy znają Ivonne choć trochę przybliżyło jej postać, a tych, którzy nie mieli jeszcze tej wątpliwej przyjemności ją spotkać, udało nakłonić do spotkania z nią i porozmawiania chociaż przez chwilę.

Pierwsze i drugie zdjęcie znalezione dawno temu w Internatach.

Na trzecim, jak zawsze, India Eisley
Ivonne Isabelle Queensberry]