"Nie uz­na­jesz żad­nych war­tości, całe two­je życie to ni­hilizm, cy­nizm, sar­kazm i orgazm."

Ignotus Darkfich

{ Urodzony 16 stycznia 1960 roku }

{ Ślizgon }

{ pałkarz w drużynie Quidditcha }

{ uczęszcza do Klubu Pojedynków }

 { jego boginem jest bieda }

{ raz nawet wyczarował patronusa. była to, zdaje się, wielka pantera }

***

Opowiem wam bajkę o chłopcu, który pewnego dnia zrozumiał, że całe jego poukładane, arystokratyczne życie jest ułudą. Bańką mydlaną, która może pęknąć w każdej chwili. Balonikiem, z którego powoli, acz skutecznie uchodzi powietrze.

A on sam jest jedynie liściem na wietrze zdarzeń.

***

Nie tak dawno temu, bo ledwie szesnaście lat wstecz i nie tak znowu daleko, bo w niewielkiej wsi Repton w hrabstwie Derbyshire w pewien zimny zimowy dzień przyszedł na świat jasnowłosy chłopiec. Jego rozkoszny, donośny krzyk po raz pierwszy od lat wypełnił dźwiękiem wielką posiadłość informując sąsiadów, że oto na świat przyszło pierworodne i, jak z czasem się okazało, jedyne dziecko państwa Darkfitch. Matka nadała mu dumne imię po pradziadku – Ignotus.

Chłopiec rósł jak na drożdżach od najmłodszych lat odznaczając się ponadprzeciętną inteligencją i tendencją do zadawania pytań z gatunku tych trudnych, na które rodzice starali się udzielać mu proste odpowiedzi zgodne z arystokratycznym, czysto krwistym duchem rodziny.

Ojciec młodzieńca robił oszałamiającą karierę zawodową, szybko wspinając się po kolejnych szczeblach drabiny hierarchicznej w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów, by w chwili, gdy chłopiec ledwie zdążył skończyć siedem lat zostać jego szefem. Dzięki temu naszemu bohaterowi nigdy nie brakowało miodu i mleka, o co dbał dobrze sytuowany rodziciel.

W zamian za owe finansowo-materialne luksusy Darkfitch senior oczekiwał od swojej latorośli tylko jednego – bezwzględnego, bezrefleksyjnego i całkowicie zapamiętałego oddania. I z całą pewnością mógł na nie liczyć. Ignotus od maleńkości traktował ojca niemal jak bóstwo, bożyszcza, idola i mistrza absolutnie oddając się jego władzy i głęboko wierząc w słuszność wyborów rodziciela. Także tych związanych z kwestią opowiedzenia się za jedną ze stron magicznej batalii między zwolennikami starego i nowego ładu. A teoretyczny strażnik magicznego prawa, Teodorius Darkfitch przekonany hasłami o czystości rasowej głoszonymi przez niejakiego Lorda Voldemorta, szybko zaczął wykorzystywać swoją pozycję, zarówno zawodową, jak i rodzinną, do osiągnięcia swoich celów.

Matka Ignotusa, Lorena, również do granic możliwości podporządkowana mężowi, przez całe dzieciństwo chłopca żyła bardziej w przeszłości niż w teraźniejszości. Z niemal bolesną częstotliwością wracała do swoich młodzieńczych lat, do tych pięknych czasów w Hogwarcie, gdzie zostawiła swoją jedyną, prawdziwą miłość. Pogrzebaną bezceremonialnie po zakończeniu siódmej klasy w Expressie Hogwart. Syna, dziecka zrodzonego nie z uczucia, a z potrzeby zawarcia interesu między swoim ojcem, a ojcem Teodoriusa, nigdy nie potrafiła w pełni pokochać. Tym samym istniała w życiu młodzieńca tylko w niewielkim, bardzo ograniczonym stopniu. Występując w nim bardziej w roli kucharki i praczki niż matki. 

Mijały lata. W końcu nadszedł czas, by chłopiec zaczął pobierać magiczną edukację. W wieku jedenastu lat, poszedł do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Często, w późniejszych latach wspominał chwile, gdy McGonagall założyła mu na głowę tiarę przydziału, a ona opadła mu na oczy przysłaniając widok na Wielką Salę. Doskonale zapamiętał tamto bicie serca i głos rozchodzący się na pograniczu jego jaźni. Wbrew temu, co mawiał ojciec tiara miała wątpliwości. Nie przydzieliła go od razu, tak jak przypuszczał Teodorius, do Slytheriunu, lecz przez kilka, ciągnących się w nieskończoność, minut dywagowała rozważając między domem węża a domem kruka. W końcu jednak, zgodnie z rodzinną tradycją, Ignotus został dumnym Ślizgonem.

Lata w Hogwarcie mijały mu głównie na zaliczaniu. Nie tylko egzaminów. I to przez to oraz przez swój trudny charakter stracił jedyną osobę, którą darzył prawdziwym uczuciem. Wkrótce po tym, gdy dotarło do niego, że jego miłość odeszła na zawsze ojciec oznajmił mu, że wybrał mu żonę.

Tym samym stał się więźniem arystokratycznych konwenansów, układów i planów rodziców, z których nie potrafi się wyrwać i którym nie potrafi się przeciwstawić. 

> Charakter <

[Witam. Zapraszam do wątków.

Mam nadzieję, że moja postać, choć w niewielkim stopniu, jeśli nie przypadła wam do gustu, to choć zaintrygowała na tyle, by napisać.  Powiązania są dobre. Długie wątki też. Ignotus jest na szóstym roku, więc fajnie jakby znał już kogokolwiek – a nie wszystkich poznał nagle teraz. Jeśli jednak wolicie zaczynać od zera też spoko.

Odpisywać mogę z opóźnieniem. Studiuję dwa kierunki, pracuję i mam chłopaka, który czuje się odrobinę zaniedbany, ale na pewno odpiszę każdemu. J W końcu pisanie to moja pasja, a blogu grupowe uwielbiam więc… :)

* w tytule Woody Allen 

NAMIARY NA WIŚNIE Z KOMPOTU:
GG: 34678516
Pisać w celu ustalenia wątków, powiązań czy łotewa...]